ခြင့္စာ

ခြင့္စာဆိုလို႕ ဒီခပ္ပိန္းပိန္းေကာင္ေလး ဘာေတြမ်ား ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္တာပါလိမ့္လို႕ မေတြးလိုက္ၾကပါနဲ႔။ ဘာမွ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ဖို႕ မဟုတ္ပါဘူး။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္လဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔ ဘာလို႕ မင္းက ခြင့္စာတင္ရတာလဲကြလို႕ေျပာရင္ က်ေတာ္ ၂၀၀၉ ေရာက္ရင္ က်ေတာ္ ေပ်ာက္ေနတဲ့ အနာဂတ္ကုိ ႀကိဳးစား ရွာေဖြရေတာ့မွာပါ။ က်ေတာ္က လက္ရွိမွာ ပစၥဳပၸဳန္လဲ မသိ အတိတ္လဲမရွိ အနာဂတ္ဆိုတာ ဘာလဲ ေမးရမဲ့ ေကာင္ပါ။ အခုအခ်ိန္မွာ အားေမြးမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း က်ိတ္ၿပီး တိတ္တိတ္ေလး ေနခ်င္ျပန္ပါတယ္။ ဘေလာ့ သံေယာဇဥ္ေတာ့ ျပတ္ႏိုင္ မျပတ္ႏိုင္ မသိေပမဲ့ အခ်ိန္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ လုရမွာပါ။ လက္ရွိတက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းအျပင္ Short Course တခုပါ ညဘက္ တက္မွာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ခိ်န္ဟာ ည ၁၁နာရီ ၀န္းက်င္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အရင္က ေက်ာင္း တက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တဲ့အတြက္ အခုေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ရင္ေတာ့ ေက်ာင္းေသခ်ာတက္ၿပီး စာေသခ်ာလုပ္ရေတာ့ပါမယ္။ အခုေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာလဲ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္လုပ္ရင္း ဇီးကြက္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ လူလဲ ဂ်ပိန္ေညာင္မ်ိဳးျဖစ္ေနပါၿပီ (ေမာင္မ်ိဳးေရ လက္စားေခ်တာေဟ့) ဒါေၾကာင့္ ခြင့္စာ ႀကိဳတင္ထားတာပါ။ အခုတည္းက စိတ္ကုိ ေအးေအးေဆးေဆး နားခ်င္တာရယ္၊ က်ေတာ့ အိမ္ေလးထက္ သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့ ငေပါေဂဟာေလးမွာ လုပ္စရာေလးေတြရွိတာေၾကာင့္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ Tag ေလးကို အျမန္ဆံုးေရးသားလိုက္ရတာပါ။ အကယ္၍ အိမ္လိုက္ မလည္ႏိုင္ျခင္း၊ ပိုစ့္ အသစ္ မတင္ႏိုင္ခဲ့ပါက ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အခ်ိန္ကုန္ခံ လာလည္ၿပီး ဘာပိုစ့္မွ မရွိရင္ အားနာစရာေကာင္းလို႕ပါ။ ခဏပိတ္ထားမယ္ဆိုလဲ ၀ိုင္းေျပာမဲ့ ေမာင္ႏွမေတြရွိေနေတာ့ ပိတ္မယ္လဲ မေျပာရဲဘူးေလ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ စေန ႏွင့္ တနဂၤေႏြေတာ့ ဘေလာ့ မေရးႏိုင္ရင္ေတာင္ အိမ္ေတြလိုက္ လည္ၿပီး စာေတြဖတ္ျဖစ္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ က်ေတာ္မွာ လုပ္စရာက ဒီအလုပ္ပဲရွိတယ္ေလ။ ဘေလာ့မွာ စာလိုက္ဖတ္ရတာ ၀တၳဳစာအုပ္ ဖတ္ရတာနဲ႔ မတူပါဘူး။ ကိုယ္ပိုင္ဟန္ေတြနဲ႔ ေရးသားထားတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးစံုေသာ ရသေတြ၊ ဗဟုသုတေတြ၊ အခ်စ္ေတြ၊ အလြမ္းေတြ၊ ေပ်ာ္စရာေလးေတြကို တေယာက္တမ်ိဳး မရိုးေအာင္ ခံစားလို႕ရတယ္ေလ။ စီေဘာက္ေအာ္ခဲ့ရတာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ဘေလာ့ဂါ ဘ၀ေလးေလ။ က်ေတာ္ဘ၀မွာ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြကိုလဲ ဒီဘေလာ့ေလးကေနရခဲ့တာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီဘေလာ့ဂါဘ၀ေလးကုိေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မစြန္႕လႊတ္ပါဘူး။

အားလံုးရဲ႕ ေမာင္ငယ္၊ တူေလး၊ အစ္ကိုႀကီး၊ ညီငယ္ ဖိုးဂ်ယ္