ကဗ်ာသည္

ငါဟာ လမ္းေဘးက
ခပ္ပိန္းပိန္းကဗ်ာသည္ေလးပါ။
သူမ်ားေတြလို လာပါယူပါလို႔လဲ
တစာစာမေအာ္ေနတတ္ဘူး။
ဖက္ၾကမ္းေဆးလိပ္တိုေလး ခဲၿပီး
ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနယံုပဲတတ္ႏိုင္တယ္။
ျဖန္႔ခင္းထားတဲ့ ေစ်းဗန္းေလးကို ၾကည့္ၿပီး
တစ္ခ်ိဳ႕က မင္းေရးထားတာေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား . . . .
တစ္ခ်ိဳ႕က ငါ့ ပုခုံးကို ပုတ္ၿပီး ႀကိဳးစားကြာ . . . .
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစၥည္းအရည္ေသြးကို
အကဲခတ္ခြင့္ရွိတယ္။
ဒါေပမဲ့ . . . .
ၿပီးၿပီးေရာ ျဖစ္သလို ထုတ္ခဲ့
ပစၥည္း အေရအတြက္ မပါဘူး။
တန္ဖိုးႀကီး စာ႐ြက္ လွလွေတြနဲ႔ ေရးထားၿပီး
Quality ေအာ္တဲ့ ေစ်းသည္ေတြထဲ
ငါ . . . . မပါဘူး။
ငါ့ ပစၥည္းကို အာမခံရဲတယ္။
ၾကည့္လိုက္ . . . .
ငါ့ ႏွလံုးေသြးေတြ တစက္စက္က်ေနတာ ေတြ႕လိမ့္မယ္။